دوست دارم هر بار که قلم بر دست می گیرم

بنویسم

آسمان تکیه به دستان تو دارد عباس!

پس می نویسم:

آسمان تکیه به دستان تو دارد عباس!

راستی یک سوال!

هر وقت دلمان می سوزد اشک آرام از چشمانمان بیرون می غلتد

حتما دل تو هم عباس جان!

از ماجرای مشک بسیار سوخته بود! نه؟!

راستی اشکی که از چشمان زخمی می آید، چگونه است؟

                                                                                     سیب فروش